Məşhur bir universitetin gözəl karyera əldə etmiş bir qrup məzunu öz qoca professorlarını ziyarət etməyə gəlirlər. Söhbət zamanı növbə iş mövzusuna da gəlib çatır. Məzunlar öz professorlarına saysız çətinliklərindən və həyat problemlərindən gileylənirlər. Professor öz qonaqlarına qəhvə içməyi təklif edərək mətbəxə gedir. Bir müddət sonra qoca professor əlində müxtəlif fincanlardan ibarət qəhvə dəsti ilə otağa daxil olur. Bu fincanların hər biri ayrılıqda çini, şüşə, plastik və xrustaldan idilər və bəziləri baha, bəziləri isə ucuz qiymətə idi. Məzunlar fincanları götürdükdən sonra professor dedi: — Fikir verin ki, siz ancaq gözəl və baha olan fincanları götürmüsünüz, sadə və ucuz olanlar isə yerdə qalıb. Bu sizin üçün normaldır – özünüz üçün ən yaxşısını seçməyə çalışırsınız və bu da sizin bütün problem və stresslərinizin əsas mənbəyidir. Anlamağa çalışın ki, fincan özlüyündə qəhvəni daha dadlı etmir. O sadəcə material olaraq bahadır və bəzən bizim içəcəyimiz şeylə ... Читать дальше »

 

Rəvayətə görə bir varlının və də bir kasıbın uşaqları bir sinifdə oxuyurmuş. Zəngin olan kişinin oğlu hər zaman dərsllərindən aşağı qiymət alar və danlanarmiş… Kasıbın oğlu yüksək qiymət alar və hər zaman təriflənərmiş. Bir gün zəngin bəyzadə öz oğlunu da götürüb müəllimi danlamağa gələr. Deyir ki, mənim oğlum zəngin, atası böyük nüfuza malik bəs niyə o yoxsul gədanın oğlu mənim oğlumdan yaxşı qiymət alır, təriflənir… (aciqli halda ) Müəllim: — Bilmək istəyirsinizmi səbəbi? Zəngn bəyzadə :- Bəli! Müəllim uşaqlara eyni tapşirıq verib deyir ki, sabaha kimi hazır olsun tapşırıq belədir. Qonşunun hinindən yumurta götürmək, amma bu yumurta elə götürülməlidir ki, hec kim görməsin. Uşaqlar evə gəlir səhər olur həm kasıb həmdə zəngin valideyinlərin hər ikisi uşaqları ilə bərabər məktəbə gəlir. Müəllim soruşur tapırığımı yerinə yetirdinizmi ? Zəngin balası ucadan fərəh hissi ilə: — Bəli müəllim! Yumurtanı müəllimə verir. Muəllim kasıb şagirdindən soruşur sən niyə dinmirsən ... Читать дальше »

Əfsanələrə görə, gözəl Qodiva qraf Leofrikin xanımı idi. Qraflığın bütün sakinlər vergilərin çox olmasında əziyyət çəkirdilər və qrafın xanımı Qodiva dəfələrlə öz həyat yoldaşından vergiləri azaltmasını xahiş edirdi. Bir gün bayramlar zamanı qraf hədsiz dərəcədə çox içir və içkili vəziyyətdə bu sözləri işlədir: "Əgər yoldaşım Qodiva qraflığın küçələrini atın belində çılpaq şəkildə keçsə, onda mən bütün vergiləri azaldacağam". Qraf öz-özlüyündə düşünürdü ki, xanımı heç zaman bunu edə bilməz və vergilər azaldılmayacaq, amma Qodiva bu addımı atır. Şəhərin sakinləri Qodivanın xeyrxahlığına görə ona qarşı böyük sevgi və rəğbət bəsləyirdilər. Həmin gün xanım Qodiva küçələri atın üzərində keçməyə başlayanda sakinlər bütün pəncərə və qapıları bağladı. Həmin gün heç kəs öz evindən çölə çıxmadı.

 

Qədim zamanlarda böyük bir ölkənin böyük bir alimi var idi. Bu ölkədə gənclər bu alimin yanına elm öyrənməyə gəlirdi. Bir gün çarəsizliyə düşən bir tələbə alimə dedi: — Artıq bundan sonra sizin yanınıza gələ biləcəyəm. Və sonra da bu sözləri əlavə etdi: — Çünki çox kiçik evdə yaşayıram. Atam da, anam da, qardaşlarım da, bacılarımda mənimlə bir yerdədilər. Elm örənmək üçün isə fikir və diqqət lazımdır. Ancaq mənim yaşadığım evdə mümkün deyil. Alim əvvəlcə ona heç birşey demədi. Sonra üzünü günəşə çevirməyi xahiş etdi, sonra isə əli ilə üzünü örtməyi xahiş etdi. Gənc tələbə alimin dediyi kimi etdi üzünü əli ilə örtdü. Alim daha sonra belə dedi: — Görüsən, əslində, əlin kiçikdir ama böyük günəşin işığını (hətta hərarətini də) “örtmək” üçün kifayətdir, eyni ilə bunun kimi. Həyatdakı kiçik problemləri də böyük məqsədlərdən uzaqlaşdırmaq üçün bu kifayətdir. Bir sözlə, necə ki, əlin günəş işığının sənə çatmasına mane olur, eləcə də beynindəki işığın qəlbindən üzə çıxması ... Читать дальше »