Məktəblərin açılmasına bir həftə qalmış birinci sinifə gedən oğlumun hər sabah gedəcəyi yolu "ölçməyi" qərara aldım. Təbii ki, oğlumun sürətini nəzərə almağı da unutmadım. Buna baxmayaraq, bu yol, yenə də, ən azı 20 dəqiqə vaxtımı aldı. Ancaq ilk iki gün oğlum evə vaxtından 10 dəqiqə gec gəldi.
Başqa sözlə, onun məktəbdən çıxdığı vaxtla evə gəldiyi vaxt arasında 20 dəqiqə yox, 30 dəqiqə fərq var idi. Buna görə də, üçüncü gün özüm onunla bir yerdə məktəbə getməyi qərara aldım. Əlbəttə ki, bir həftə əvvəlki 20 dəqiqəlik proqnozumda yanılmamışdım. Sadəcə olaraq, oğlum üçün birinci, mənim üçün ikinci dərəcəli olan kiçik istisnaları nəzərə almamışdım:
— Bi ağacın gövdəsindəki qarışqa «karvanına» tamaşa etmək.
— Bir mağaza vitrinindəki velosipedə baxmaq.
— Bir sürücünün təkər dəyişdirməsini «izləmək».
— Bir elektrik dirəyinin ətrafında bir-iki dövrə vurmaq.
— Bir küçə itinin və iki küçə pişiyinin başını sığallamaq.
— Bir kəpənəyin arxasınca qa ... Читать дальше »

Yaşanmış hadisə
Evini yenidən dekorasiyaya etdirmək istəyən bir yapon, bunun üçün evinin orta divarını dağıdır. Yapon evlərində adətən iki taxta divar arasında bir boşluq olur. Divarı dağıdarkən, çöldən vurulan bir mismarın ayağına batdığı üçün, orada sıxılıb qalan bir kərtənkələ görər. Həmin adam bunu gördüyündə özünü pis hiss edər və eyni zamanda bu onun marağına səbəb olar.
Fikirləşir ki, bu mismar 10 il əvvəl, ev tikilərkən vurulmuş bir mismardır. Yaxşı, necə olub ki kərtənkələ bu vəziyyətdə heç tərpənmədən 10 il boyunca yaşaya bilib? Qaranlıq bir divar boşluğunda, heç tərpənmədən, 10 il boyunca yaşamaq qeyri-mümkün bir şeydir.
Beləcə, həmin adam işi dayandırar və kərtənkələni bir müddət izləməyə başlayar. Sonra, haradan çıxdığını görə bilmədiyi başqa bir kərtənkələ gəlir, ağızında daşıdığı yeməklə… Adam gördüyü mənzərədən dəhşətə gəlir. Bu necə bir sevgidir? Ayağı mismarlanmış kərtənkələ, 10 ildir digər kərtənkələ tərəfindən bəslənirmiş...
«Sizi sevənlə ... Читать дальше »

Bir gənc bir müdrikə yaxınlaşıb deyir:
— Mənim 23 yaşım var problemim isə həvəssizliyimdir. Bir işə başlayanda həvəslə başlayıram, amma bu işi qurtarmamış həvəsdən düşürəm. Sizcə nə edə bilərəm?
Müdrik deyir:
— Sənə sadə bir nümunə gətirəcəm. Meksika olimpiyadalarının adi bir günü idi, yarışma başa çatmışdı, hamı stadionu tərk edirdi. Birdən qaraltı gördülər. Yolda yaralanmış idmançı finiş xəttini axtarırdı. Çətinliklə addımlayırdı. Finiş xəttinə çatdı, beləliklə Con Stiven Akvari 1968 – ci il Olimpiyadalarında adını tarixə yazdı. Tarixə düşməsinə səbəb finişi axırda keçməsi yox, finişi keçdikdən sonar dediyi sözlər idi.
— Ona sual verdilər ki, onsuz da qalib gələ bilməyəcəkdiniz niyə davam etdiniz?
— “Ölkəm məni yarışa başlamaq üçün göndərmədi, yarışı başa vurmaq üçün göndərdi”
Həyat özü də bir marafondur. Və əsas məsələ yarışa başlamq yox, yarışı başa vurmaqdır. Hətda yolun yarısında qəzaya düşsəniz belə…

Həyat uzun bi marafondur. Həm də hər addımda yeni bir başlanğıca imza atacağımız bir marafon. Hətta, bu uzun marafona «həyat marafonu» da desək, yəqin ki səhv etmərik...Əslində isə «marafon» sozü Qədim Yunanıstanda spartalılar və yunanlar arasında baş verən Marafon Meydanında baş verir və bu müharibədə yunanlar qalib gəlir. Müharibə qurtarandan sonra bu qələbəni Afinaya xəbər vermək lazım gəlir. Ancaq bu meydanla Afina arasındakı məsafə 42 kilometrdir. Bunun üçün yunanlar bir əsgər yollayır və bu məsafəni qaçaraq(üstəlik də, dayanmamaq şərti ilə) qət edir. Ancaq bu onun son vəzifəsi olur və son nəfəsdə «Biz qalib gəldik!» — deyərək ölür. Sonralar isə bu məsafə marafon yarışları üçün istifadə edilən məsafə olur… Marafon yarışı strateji bir yarışdır. Yarışa başlayan kimi irəli çıxmağın bir mənası yoxdur. Çünki yarış uzundur. Yarışın ən kritik nöqtəsi isə 20-ci kilometrlə 25-ci kilometr arasıdır. 20-ci kilometrdən sonra marafonçunun əzələlərində güclü ağrılar başlayır. Və bu ağrılar 25-ci ... Читать дальше »

 

Cay Sinqh Maharaca Alvara günlərin birində Londonda gəzərkən o zaman məşhur olan «Rolls-Royce» avtosalonunu görür və onu maraqlandıran modellərlə bağlı məsləhət almaq üçün məkana daxil olmağa qərar verir. Lakin heç kəsin gözləmədiyi bir hadisə baş verir. Müştərinin monarx olduğunu bilməyən satıcı onun xarici görünüşünə nəzər salaraq salondan qovub. Cay Sinqh bunu heç cür bağışlaya bilməzdi. O, satıcını qeyri-adi üsulla cəzalandırmağa qərar verir. Maharaca elə həmin avtosalondan 6 ən dəbdəbəli avtomobil alır və onların Hindistana çatdırılmasını xahiş edir. Avtomobillər şəhərdəki məişət tullantılarının daşınması üçün bələdiyyəyə verilir. Əlbəttə ki, bu, avtosalonun reputasiyası üçün böyük zərbə idi. Yeni zibilyığan maşınlar barədə xəbər bütün dünyaya yayılır və şirkətin gəlirləri kəskin şəkildə azalır. Məsələnin nə ilə əlaqəli olduğunu anlayan «Rolls-Royce» rəhbərliyi Maharacaya teleqram yollayıb və üzrxahlıq qismində altı avtomobil hədiyyə edib. O, kobud satıcını b ... Читать дальше »

 

Məşhur bir universitetin gözəl karyera əldə etmiş bir qrup məzunu öz qoca professorlarını ziyarət etməyə gəlirlər. Söhbət zamanı növbə iş mövzusuna da gəlib çatır. Məzunlar öz professorlarına saysız çətinliklərindən və həyat problemlərindən gileylənirlər. Professor öz qonaqlarına qəhvə içməyi təklif edərək mətbəxə gedir. Bir müddət sonra qoca professor əlində müxtəlif fincanlardan ibarət qəhvə dəsti ilə otağa daxil olur. Bu fincanların hər biri ayrılıqda çini, şüşə, plastik və xrustaldan idilər və bəziləri baha, bəziləri isə ucuz qiymətə idi. Məzunlar fincanları götürdükdən sonra professor dedi: — Fikir verin ki, siz ancaq gözəl və baha olan fincanları götürmüsünüz, sadə və ucuz olanlar isə yerdə qalıb. Bu sizin üçün normaldır – özünüz üçün ən yaxşısını seçməyə çalışırsınız və bu da sizin bütün problem və stresslərinizin əsas mənbəyidir. Anlamağa çalışın ki, fincan özlüyündə qəhvəni daha dadlı etmir. O sadəcə material olaraq bahadır və bəzən bizim içəcəyimiz şeylə ... Читать дальше »

 

Rəvayətə görə bir varlının və də bir kasıbın uşaqları bir sinifdə oxuyurmuş. Zəngin olan kişinin oğlu hər zaman dərsllərindən aşağı qiymət alar və danlanarmiş… Kasıbın oğlu yüksək qiymət alar və hər zaman təriflənərmiş. Bir gün zəngin bəyzadə öz oğlunu da götürüb müəllimi danlamağa gələr. Deyir ki, mənim oğlum zəngin, atası böyük nüfuza malik bəs niyə o yoxsul gədanın oğlu mənim oğlumdan yaxşı qiymət alır, təriflənir… (aciqli halda ) Müəllim: — Bilmək istəyirsinizmi səbəbi? Zəngn bəyzadə :- Bəli! Müəllim uşaqlara eyni tapşirıq verib deyir ki, sabaha kimi hazır olsun tapşırıq belədir. Qonşunun hinindən yumurta götürmək, amma bu yumurta elə götürülməlidir ki, hec kim görməsin. Uşaqlar evə gəlir səhər olur həm kasıb həmdə zəngin valideyinlərin hər ikisi uşaqları ilə bərabər məktəbə gəlir. Müəllim soruşur tapırığımı yerinə yetirdinizmi ? Zəngin balası ucadan fərəh hissi ilə: — Bəli müəllim! Yumurtanı müəllimə verir. Muəllim kasıb şagirdindən soruşur sən niyə dinmirsən ... Читать дальше »

Əfsanələrə görə, gözəl Qodiva qraf Leofrikin xanımı idi. Qraflığın bütün sakinlər vergilərin çox olmasında əziyyət çəkirdilər və qrafın xanımı Qodiva dəfələrlə öz həyat yoldaşından vergiləri azaltmasını xahiş edirdi. Bir gün bayramlar zamanı qraf hədsiz dərəcədə çox içir və içkili vəziyyətdə bu sözləri işlədir: "Əgər yoldaşım Qodiva qraflığın küçələrini atın belində çılpaq şəkildə keçsə, onda mən bütün vergiləri azaldacağam". Qraf öz-özlüyündə düşünürdü ki, xanımı heç zaman bunu edə bilməz və vergilər azaldılmayacaq, amma Qodiva bu addımı atır. Şəhərin sakinləri Qodivanın xeyrxahlığına görə ona qarşı böyük sevgi və rəğbət bəsləyirdilər. Həmin gün xanım Qodiva küçələri atın üzərində keçməyə başlayanda sakinlər bütün pəncərə və qapıları bağladı. Həmin gün heç kəs öz evindən çölə çıxmadı.

 

Qədim zamanlarda böyük bir ölkənin böyük bir alimi var idi. Bu ölkədə gənclər bu alimin yanına elm öyrənməyə gəlirdi. Bir gün çarəsizliyə düşən bir tələbə alimə dedi: — Artıq bundan sonra sizin yanınıza gələ biləcəyəm. Və sonra da bu sözləri əlavə etdi: — Çünki çox kiçik evdə yaşayıram. Atam da, anam da, qardaşlarım da, bacılarımda mənimlə bir yerdədilər. Elm örənmək üçün isə fikir və diqqət lazımdır. Ancaq mənim yaşadığım evdə mümkün deyil. Alim əvvəlcə ona heç birşey demədi. Sonra üzünü günəşə çevirməyi xahiş etdi, sonra isə əli ilə üzünü örtməyi xahiş etdi. Gənc tələbə alimin dediyi kimi etdi üzünü əli ilə örtdü. Alim daha sonra belə dedi: — Görüsən, əslində, əlin kiçikdir ama böyük günəşin işığını (hətta hərarətini də) “örtmək” üçün kifayətdir, eyni ilə bunun kimi. Həyatdakı kiçik problemləri də böyük məqsədlərdən uzaqlaşdırmaq üçün bu kifayətdir. Bir sözlə, necə ki, əlin günəş işığının sənə çatmasına mane olur, eləcə də beynindəki işığın qəlbindən üzə çıxması ... Читать дальше »

Bir zamanlar, hər şeydən deyinən, hər gün həyatının nə qədər bərbad olduğundan şikayətlənən bir qız var idi. Həyat, ona görə çox pis idi və davamlı döyüşməkdən, mübarizə aparmaqdan yorulmuşdu. Bir problemi həll etməmiş, yeni birisi çıxırdı. Gənc qızın bu şikayətlənmələri qarşısında, peşəsi aşbazlıq olan atası ona bir həyat dərsi verməyi düşündü. Bir gün onu mətbəxə apardı. Üç ayrı qazanı suyla doldurdu və atəşin üzərinə qoydu. Qazandakı sular qaynamağa başlayınca, birinə bir kartof, digərinə bir yumurta, sonuncusuna da qəhvə dənələrini qoydu. Daha sonra qızına tək bir söz demədən, gözləməyə başladı. Qızı da heç bir şey anlamadığından sadəcə seyr edirdi və sonunda qarşılaşacağı şeyi gözləyirdi. Amma, o qədər səbirsiz idi ki, sızlanmağa və daha nə qədər gözləyəcəklərini soruşmağa başladı. Atası onun bu təkidli suallarına cavab vermədi. İyirmi dəqiqə sonra, ata, qazanların altındakı atəşi söndürdü. Birinci qazandan kartofu çıxardı və bir qaba qoydu. Ikincisindən yumurtanı çıxardı, onu da ... Читать дальше »